Goodmorning Teacher!
Door: Xenia
Blijf op de hoogte en volg Xenia
27 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Woensdag 26 februari was mijn eerste echte stage dag. We hadden met Jacques afgesproken dat hij, sowieso in het begin, hij ons iedere stagedag komt ophalen en dan samen naar de school te rijden. Daar stond hij 's ochtends vroeg, om 10 uur 7 (Afrikaans voor 10 over 7, de logica is ver te zoeken) bij het hek te wachten op ons. Zijn zoontje zat ook bij ons in de auto en hij begon al hele verhalen te vertellen, uiteraard in het Afrikaans, wat baie vinnig (heel snel) ging!
Om half acht begint iedere ochtend eerst een korte stafmeeting in de personeelskamer. De leraren praatten allemaal erg snel, waardoor wij er af en toe niets van begrepen. Jacques had ons de dag ervoor iets geleerd, iets wat je zeker moest kennen! Vol trots vroeg hij aan ons in de personeelskamer wat het ook alweer was dat hij ons had geleerd. 'Lekker man lekker', antwoordden wij volmondig, waardoor iedereen in lachen uitbarsten, ze vonden het fantastisch dat we dat al kennen. Het woord lekker kennen wij ook in het Nederlands, maar wordt voornamelijk gebruikt voor bijvoorbeeld eten dat lekker is. In het Afrikaans gebruiken ze het woord lekker voor bijna alles. Als iets heel leuk is, zeg je baie lekker. Voel je je goed? Dan voel je je baie lekker, etc.
Om kwart voor acht begint de school dan echt. De kinderen zitten dan op het schoolplein per klas in rijen achter elkaar op de grond. Er zijn een aantal kinderen uit graad 7 (leeftijd 13 ongeveer) die hebben een speciale positie verdiend binnen de school, deze kinderen lopen door de rijen heen en zien erop toe dat de kinderen recht en netjes zitten en dan iedereen zijn mond dicht houdt. Is er een kind dat zijn mond niet houdt? Dan krijgt dit kind lichtelijk een trap van iemand uit graad 7. Discipline staat hier zeer hoog in het vaandel! Iets waar de Nederlandse kinderen soms nog wel wat van kunnen leren, al vind ik wel dat sommige dingen een beetje ver gaan. Zoals bijvoorbeeld iemand een trap geven als hij/zij zijn mond niet houdt.
De directeur hield kort een praatje en zegt dan tegen de jongste kinderen 'stap maar' en tegen de oudsten ook. Ze mogen dan, nog steeds in rijen achter elkaar, naar binnen naar hun klaslokaal lopen.
Bij het lokaal aangekomen staan de kinderen in rijen voor het lokaal te wachten tot de juf komt. Zij opent de deur, loopt naar binnen en zegt (EERST TEGEN DE MEISJES) 'stap maar', de meisjes mogen dan als eerste het lokaal binnenlopen en daarna pas de jongens. De kinderen staan dan naast hun banken (mijn vader heeft nog in zulke banken gezeten, en iedereen die nog ouder is) rechtop. De juf zegt dan goedemorgen klas en de kinderen antwoorden in koor 'goedemorgen juffrouw', de juf bedankt hen en zegt dan dat ze mogen gaan zitten. Vervolgens wordt er klassikaal gebeden en dan begint de les pas echt.
Als eerste les hadden de kinderen wiskunde, ik heb gemerkt en gezien dat de methode heel erg aan wordt gehouden. Bij ons begin je, niet altijd maar wel vaak, eerst met een korte introductie. Dit is hier niet zo, de opdracht wordt kort en bondig uitgelegd en zo moeten de kinderen het dan ook doen. Het Afrikaans ging tijdens de uitleg erg snel, dus ik heb niet alles kunnen horen, maar door rondlopen heb ik een beetje kunnen zien wat het idee was.
Wat is het rustig in de klas! Ook als de juf even het lokaal uitloopt blijven de kinderen gewoon rustig doorwerken. In Nederland moet je een erg gedisciplineerde klas hebben wil dit mogelijk zijn, want vaak is het op dat moment 'als de kat van huis is...', maar dat is hier absoluut niet het geval.
De juf vertelde tijdens het werken dat er 26 kinderen in de klas zitten, plus 1 leerling die vaak bij Remedial Teaching zit maar dus eigenlijk wel bij deze klas hoort. 27 kinderen dus in principe in totaal, wat zij erg meeviel. Er zijn wel grotere klassen, er is een groep 1 klas die meer dan 30 kinderen heeft, maar deze juf heeft ook assistentes, zodat de kinderen genoeg aandacht kunnen krijgen. Deze dag waren er 4 kinderen afwezig. Er zijn vaak kinderen, dit zijn ook veelal altijd dezelfde, dit zelden op school komen. Dit heeft meerdere redenen: het openbaar vervoer is niet toegankelijk bijvoorbeeld of het is gewoon niet belangrijk genoeg. Brieven naar de ouders schrijven en absentiebrieven met daarop het huiswerk heeft geen enkele zin, want het huiswerk wordt toch nooit gemaakt en de brieven blijven onbeantwoord. Veel ouders heeft de juf nog nooit gezien, ouders komen simpelweg gewoon niet naar school. Er zijn andere prioriteiten. Maar desondanks blijft de juf absentiebrieven met huiswerk schrijven, het is een soort van 'jezelf indekken mocht dit nodig zijn'.
Deze morgen was er een jongetje die niet op school kwam, hij zat namelijk ergens vast. Er zijn kinderen waarvan hun ouders hen geen eten mee kunnen geven naar school, omdat ze dit niet kunnen betalen. Gelukkig is er een Feeding Program op school, die ervoor zorgt dat de kinderen toch gevoed worden. Onderweg naar school had dit jongetje honger gekregen en had geprobeerd een zakje chips te stelen uit een winkel. Hierbij was hij gepakt, zijn moeder is hem nooit komen ophalen... Hoe hij uiteindelijk weer vrij is gekomen, is me niet helemaal duidelijk. Maar om een uur of 12 kwam hij de klas binnen druppelen, gevolgd door de directeur. Vandaag mocht hij nog terugkomen, maar vanaf morgen is hij geschorst en pas mag terugkomen als zijn moeder meekomt. Iets wat waarschijnlijk niet zal gebeuren... Voor ons ondenkbaar, maar hier de normale gang van zaken. Er zijn hier gewoon veel kinderen die honger lijden.
Om 10 uur hebben de kinderen een pauze van 20 minuten. Ik heb enkele vragen gesteld over of er iets bestaat als Speciaal Onderwijs. Dit is er in eerste instantie alleen voor kinderen die lichamelijk gehandicapt zijn. Bij ons, als kinderen absoluut niet mee kunnen komen op regulier onderwijs, door bijvoorbeeld een zeer laag IQ, komen zij hiervoor in aanmerking. In ZA kan dit pas vanaf je 13e. Als dus blijkt dat je echt niet mee kunt komen, moet je al die jaren het dus maar uitzingen in de klassen, beetje om je heen kijken ofzo, wat veel frustraties opwekt en pas als je 13 bent kun je naar een speciale school. Nog een reden waardoor kinderen op een gegeven moment gewoon niet meer naar school komen. Ook dient school op deze manier meer als een soort kinderopvang, ouders werken de hele dag keihard, kind zit op school, te wachten tot het eindelijk half 4 is en mag dan naar huis.
Vooraan zaten drie meisjes, die het onwijs interessant vonden om te horen dat ik van Nederland kom. Ze waren zeer nieuwsgierig hoe dat Nederlands dan klinkt. Ze vroegen mij meerdere malen dingen in het Nederlands te zeggen en vonden het dan prachtig hoe erg dat op het Afrikaans lijkt! Ook heb ik deze dag al wel meteen moeten laten zien wat ik niet tolereer. Iets wat soms moeilijk is, maar wel noodzakelijk. Ik heb gemerkt dat de juf zeer streng is, bijvoorbeeld met door haar heen praten. Ik ben dan ook meteen op zijn strepen gaan staan met duidelijk maken dat ik dit ook echt niet accepteer. Afrikaans is natuurlijk voor mij nog lastig, maar gelukkig is mijn Engels net zo krachtig als mijn Nederlands. Dus dit heb ik goed duidelijk kunnen maken. Ook na een brul door de klas toen twee jongetjes aan het klieren waren met een liniaal werd het duidelijk dat ook ik streng kan zijn. Later kwam er een meisje naar mij toe dat vroeg of ik later juf wilde worden. Ik antwoordde dat ik aan het studeren ben om juf te worden. 'You will be a very strict one', zei ze. Ik moest lachen en zei dat dit soms wel nodig is. Daar was ze het mee eens.
Ik was zelf zo streng, dat ik op mijn eerste dag een jongetje al meteen detentie heb bezorgd. De kinderen waren in groepjes aan het werken en ze moesten een poster maken met daarop de geschiedenis van Fish Hoek. Daar moesten onder andere iets op komen over 'besienswaardighede' (lees: bezienswaardigheden, zoals wij het ook gewoon in het Nederlands kennen), en er was een tweetal dat niet precies wist wat dit inhield. Ik legde de klas stil, vroeg om aandacht en vroeg of iemand het aan dit groepje uit kon leggen. Ik probeerde het Afrikaanse woord zo goed mogelijk uit te spreken, maar dit linkt natuurlijk anders dan zoals zij het kennen. Ik hoorde dat er een aantal kinderen heel snel in het Afrikaans begonnen te smoezen en later vertelde een jongetje mij (die zag dat ik er niets van begreep) dat ik uit gelachen werd omdat ik het anders zei dan zoals de juf en de kinderen. Ik wist dat ik meteen mijn grenzen moest laten zien en dit niet z'n gangetje moest laten gaan, later heb ik een van de jongetjes apart genomen die mij uit lachte en dit aan de juf verteld. De juf werd boos! En het jongetje begon te huilen, want hij kreeg flink op zijn sodemieter en er zat meteen detentie aan vast! Ik kreeg meteen een klein beetje spijt dat ik het had verteld, maar toch was het wel nodig, hij moet wel weten dat het niet kan. Nog een voorbeeld dan hoe streng ze zijn met respect en discipline naar mensen die ouder zijn.
Ondanks ook de lastigere puntjes, heb ik het ook leuk gehad. De kinderen vinden het interessant en leuk dat ik er ben. Toen ze hoorden dat ik 3 maanden blijf werden ze erg enthousiast.
Maandag ga ik al meteen mijn eerste les geven: een les over Nederland!
Dit zal een mengelmoesje worden van Nederlands, Afrikaans en Engels, maar komt zeker goed!
Om half acht begint iedere ochtend eerst een korte stafmeeting in de personeelskamer. De leraren praatten allemaal erg snel, waardoor wij er af en toe niets van begrepen. Jacques had ons de dag ervoor iets geleerd, iets wat je zeker moest kennen! Vol trots vroeg hij aan ons in de personeelskamer wat het ook alweer was dat hij ons had geleerd. 'Lekker man lekker', antwoordden wij volmondig, waardoor iedereen in lachen uitbarsten, ze vonden het fantastisch dat we dat al kennen. Het woord lekker kennen wij ook in het Nederlands, maar wordt voornamelijk gebruikt voor bijvoorbeeld eten dat lekker is. In het Afrikaans gebruiken ze het woord lekker voor bijna alles. Als iets heel leuk is, zeg je baie lekker. Voel je je goed? Dan voel je je baie lekker, etc.
Om kwart voor acht begint de school dan echt. De kinderen zitten dan op het schoolplein per klas in rijen achter elkaar op de grond. Er zijn een aantal kinderen uit graad 7 (leeftijd 13 ongeveer) die hebben een speciale positie verdiend binnen de school, deze kinderen lopen door de rijen heen en zien erop toe dat de kinderen recht en netjes zitten en dan iedereen zijn mond dicht houdt. Is er een kind dat zijn mond niet houdt? Dan krijgt dit kind lichtelijk een trap van iemand uit graad 7. Discipline staat hier zeer hoog in het vaandel! Iets waar de Nederlandse kinderen soms nog wel wat van kunnen leren, al vind ik wel dat sommige dingen een beetje ver gaan. Zoals bijvoorbeeld iemand een trap geven als hij/zij zijn mond niet houdt.
De directeur hield kort een praatje en zegt dan tegen de jongste kinderen 'stap maar' en tegen de oudsten ook. Ze mogen dan, nog steeds in rijen achter elkaar, naar binnen naar hun klaslokaal lopen.
Bij het lokaal aangekomen staan de kinderen in rijen voor het lokaal te wachten tot de juf komt. Zij opent de deur, loopt naar binnen en zegt (EERST TEGEN DE MEISJES) 'stap maar', de meisjes mogen dan als eerste het lokaal binnenlopen en daarna pas de jongens. De kinderen staan dan naast hun banken (mijn vader heeft nog in zulke banken gezeten, en iedereen die nog ouder is) rechtop. De juf zegt dan goedemorgen klas en de kinderen antwoorden in koor 'goedemorgen juffrouw', de juf bedankt hen en zegt dan dat ze mogen gaan zitten. Vervolgens wordt er klassikaal gebeden en dan begint de les pas echt.
Als eerste les hadden de kinderen wiskunde, ik heb gemerkt en gezien dat de methode heel erg aan wordt gehouden. Bij ons begin je, niet altijd maar wel vaak, eerst met een korte introductie. Dit is hier niet zo, de opdracht wordt kort en bondig uitgelegd en zo moeten de kinderen het dan ook doen. Het Afrikaans ging tijdens de uitleg erg snel, dus ik heb niet alles kunnen horen, maar door rondlopen heb ik een beetje kunnen zien wat het idee was.
Wat is het rustig in de klas! Ook als de juf even het lokaal uitloopt blijven de kinderen gewoon rustig doorwerken. In Nederland moet je een erg gedisciplineerde klas hebben wil dit mogelijk zijn, want vaak is het op dat moment 'als de kat van huis is...', maar dat is hier absoluut niet het geval.
De juf vertelde tijdens het werken dat er 26 kinderen in de klas zitten, plus 1 leerling die vaak bij Remedial Teaching zit maar dus eigenlijk wel bij deze klas hoort. 27 kinderen dus in principe in totaal, wat zij erg meeviel. Er zijn wel grotere klassen, er is een groep 1 klas die meer dan 30 kinderen heeft, maar deze juf heeft ook assistentes, zodat de kinderen genoeg aandacht kunnen krijgen. Deze dag waren er 4 kinderen afwezig. Er zijn vaak kinderen, dit zijn ook veelal altijd dezelfde, dit zelden op school komen. Dit heeft meerdere redenen: het openbaar vervoer is niet toegankelijk bijvoorbeeld of het is gewoon niet belangrijk genoeg. Brieven naar de ouders schrijven en absentiebrieven met daarop het huiswerk heeft geen enkele zin, want het huiswerk wordt toch nooit gemaakt en de brieven blijven onbeantwoord. Veel ouders heeft de juf nog nooit gezien, ouders komen simpelweg gewoon niet naar school. Er zijn andere prioriteiten. Maar desondanks blijft de juf absentiebrieven met huiswerk schrijven, het is een soort van 'jezelf indekken mocht dit nodig zijn'.
Deze morgen was er een jongetje die niet op school kwam, hij zat namelijk ergens vast. Er zijn kinderen waarvan hun ouders hen geen eten mee kunnen geven naar school, omdat ze dit niet kunnen betalen. Gelukkig is er een Feeding Program op school, die ervoor zorgt dat de kinderen toch gevoed worden. Onderweg naar school had dit jongetje honger gekregen en had geprobeerd een zakje chips te stelen uit een winkel. Hierbij was hij gepakt, zijn moeder is hem nooit komen ophalen... Hoe hij uiteindelijk weer vrij is gekomen, is me niet helemaal duidelijk. Maar om een uur of 12 kwam hij de klas binnen druppelen, gevolgd door de directeur. Vandaag mocht hij nog terugkomen, maar vanaf morgen is hij geschorst en pas mag terugkomen als zijn moeder meekomt. Iets wat waarschijnlijk niet zal gebeuren... Voor ons ondenkbaar, maar hier de normale gang van zaken. Er zijn hier gewoon veel kinderen die honger lijden.
Om 10 uur hebben de kinderen een pauze van 20 minuten. Ik heb enkele vragen gesteld over of er iets bestaat als Speciaal Onderwijs. Dit is er in eerste instantie alleen voor kinderen die lichamelijk gehandicapt zijn. Bij ons, als kinderen absoluut niet mee kunnen komen op regulier onderwijs, door bijvoorbeeld een zeer laag IQ, komen zij hiervoor in aanmerking. In ZA kan dit pas vanaf je 13e. Als dus blijkt dat je echt niet mee kunt komen, moet je al die jaren het dus maar uitzingen in de klassen, beetje om je heen kijken ofzo, wat veel frustraties opwekt en pas als je 13 bent kun je naar een speciale school. Nog een reden waardoor kinderen op een gegeven moment gewoon niet meer naar school komen. Ook dient school op deze manier meer als een soort kinderopvang, ouders werken de hele dag keihard, kind zit op school, te wachten tot het eindelijk half 4 is en mag dan naar huis.
Vooraan zaten drie meisjes, die het onwijs interessant vonden om te horen dat ik van Nederland kom. Ze waren zeer nieuwsgierig hoe dat Nederlands dan klinkt. Ze vroegen mij meerdere malen dingen in het Nederlands te zeggen en vonden het dan prachtig hoe erg dat op het Afrikaans lijkt! Ook heb ik deze dag al wel meteen moeten laten zien wat ik niet tolereer. Iets wat soms moeilijk is, maar wel noodzakelijk. Ik heb gemerkt dat de juf zeer streng is, bijvoorbeeld met door haar heen praten. Ik ben dan ook meteen op zijn strepen gaan staan met duidelijk maken dat ik dit ook echt niet accepteer. Afrikaans is natuurlijk voor mij nog lastig, maar gelukkig is mijn Engels net zo krachtig als mijn Nederlands. Dus dit heb ik goed duidelijk kunnen maken. Ook na een brul door de klas toen twee jongetjes aan het klieren waren met een liniaal werd het duidelijk dat ook ik streng kan zijn. Later kwam er een meisje naar mij toe dat vroeg of ik later juf wilde worden. Ik antwoordde dat ik aan het studeren ben om juf te worden. 'You will be a very strict one', zei ze. Ik moest lachen en zei dat dit soms wel nodig is. Daar was ze het mee eens.
Ik was zelf zo streng, dat ik op mijn eerste dag een jongetje al meteen detentie heb bezorgd. De kinderen waren in groepjes aan het werken en ze moesten een poster maken met daarop de geschiedenis van Fish Hoek. Daar moesten onder andere iets op komen over 'besienswaardighede' (lees: bezienswaardigheden, zoals wij het ook gewoon in het Nederlands kennen), en er was een tweetal dat niet precies wist wat dit inhield. Ik legde de klas stil, vroeg om aandacht en vroeg of iemand het aan dit groepje uit kon leggen. Ik probeerde het Afrikaanse woord zo goed mogelijk uit te spreken, maar dit linkt natuurlijk anders dan zoals zij het kennen. Ik hoorde dat er een aantal kinderen heel snel in het Afrikaans begonnen te smoezen en later vertelde een jongetje mij (die zag dat ik er niets van begreep) dat ik uit gelachen werd omdat ik het anders zei dan zoals de juf en de kinderen. Ik wist dat ik meteen mijn grenzen moest laten zien en dit niet z'n gangetje moest laten gaan, later heb ik een van de jongetjes apart genomen die mij uit lachte en dit aan de juf verteld. De juf werd boos! En het jongetje begon te huilen, want hij kreeg flink op zijn sodemieter en er zat meteen detentie aan vast! Ik kreeg meteen een klein beetje spijt dat ik het had verteld, maar toch was het wel nodig, hij moet wel weten dat het niet kan. Nog een voorbeeld dan hoe streng ze zijn met respect en discipline naar mensen die ouder zijn.
Ondanks ook de lastigere puntjes, heb ik het ook leuk gehad. De kinderen vinden het interessant en leuk dat ik er ben. Toen ze hoorden dat ik 3 maanden blijf werden ze erg enthousiast.
Maandag ga ik al meteen mijn eerste les geven: een les over Nederland!
Dit zal een mengelmoesje worden van Nederlands, Afrikaans en Engels, maar komt zeker goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
